ມີເລື່ອງເລົ່າກັນວ່າ ພຣະສີວະລີ ເປັນໂອຣົສຂອງພຣະນາມສຸບປະວາສາ ຣາຊທິດາແຫ່ງໂກລິຍະນະຄອນ ຕັ້ງແຕ່ທ່ານຈຸຕິລົງມາເກີດໃນຄັນຂອງພຣະມານດາ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາບສັກກາຣະ ເກີດຂຶ້ນແກ່ພຣະມານດາເປັນອານັນ ທ່ານອາໄສຢູ່ຄັນຂອງພຣະມານດາ ດົນເຖິງ 7 ປີ 7 ເດືອນ 7 ວັນ ເມື່ອເຖິງເວລາຈະປະສູດ ພຣະມານດາ ໄດ້ຮັບທຸກຂະເວທະນາຢ່າງແຮງກ້າ ພຣະນາງຈຶ່ງຂໍໃຫ້ພຣະສາມີໄປຂາບບັງຄົມທູນຂໍພຣະພອນ ຈາກພຣະສັມມາສັມພຸທທະເຈົ້າແລະພຣະອົງກໍ່ຊົງຕັດປະທານພອນແກ່ພຣະນາງວ່າ : “ ຂໍພຣະນາງສຸບປະວາສາ ພຣະຣາຊທິດາແຫ່ງພຣະເຈົ້າໂກລິຍະ ຈົ່ງຜູ້ມີຄວາມສຸຂ ປຣາສະຈາກໂຣຄາພະຍາດ ປະສູດພຣະຣາຊະໂອຣັສເປັນຜູ້ປຣາສະຈາກໂຣຄ” ດ້ວຍອຳນາດແຫ່ງພຣະພຸທທານຸພາບ ທຸຂເວທະນາຂອງພຣະນາງ ກໍ່ອັນຕະທານຫລາຍໄປ ພຣະນາງປະສູດພຣະຣາຊະໂອຣົສຢ່າງງ່າຍດາຍ ເຫມືອນນ້ຳໄຫລອອກຈາກຫມໍ້ ບັນດາພຣະຍາຕິວົງທັງຫລາຍຈຶ່ງໄດ້ຂະໜາດນາມພຣະໂອຣົສຂອງພຣະນາງສຸບປະວະສາວ່າ ສີວະລີກຸມມານ ເມື່ອພຣະນາງມີພຣະວໍຣະກາຍທີ່ແຂງແຮງດີແລ້ວ ຈຶ່ງມີພຣະປະສົງທີ່ຈະຖວາຍທານ ຕິດຕໍ່ກັນເປັນເວລາ 7 ວັນ ຈຶ່ງບອກຄວາມປະສົງແກ່ສາມີໃຫ້ຂາບອະຣາດທະນານິມົນ ພຣະສັມມາສັມພຸທທະເຈົ້າ ພ້ອມດ້ວຍພຣະພິຂຸສົງສາວົກ ມາຮັບມະຫາທານ ແລະອາຫານບິນທະບາຕ ໃນຄັ້ງນີ້ ຕະຫລອດ 7 ວັນ ໃນວັນຖວາຍມະຫາທານນັ້ນ ສີວະລີກຸມມານ ມີພຣະວໍຣະກາຍທີ່ເຂັ້ມແຂງ ປຽບດັ່ງຜູ້ມີພະຊົນ 7 ປີ ແລະໄດຊ່ວຍພຣະບິດາແລະພຣະມານດາຕ່າງໆ ມີການນຳ ທະມະກະຫຣົກ ( ກະບອກກອງນ້ຳ ) ມາກອງນ້ຳດື່ມແລະອັງຄາສ ( ຖວາຍອາຫານພຣະ) ພຣະສັມມາສັມພຸທທະເຈົ້າແລະບັນດາພຣະພິຂຸສົງສາວົກ ໃນຂະນະທີ່ສີວະລີກຸມມານ ຊ່ວຍພຣະບິດາແລະພຣະມານດາຢູ່ນັ້ນ ພຣະສາລີບຸຕເຖຣະໄດ້ສັງເກດເບິ່ງຕະຫລອດເວລາ ແລະເກີດຄວາມຮູ້ສຶກພໍໃຈໃນພຣະຣາຊະກຸມມານນ້ອຍເປັນຢ່າງທີ່ສຸດ ເມື່ອເຖິງວັນທີ່ 7 ເຊິ່ງເປັນວັດສຸດທ້າຍ ພຣະເຖຣະໄດ້ສົນທະນາກັບສີວະລີກຸມມານແລ້ວຊັກຊວນໃຫ້ມາບວດ ສີວະລີກຸມມານ ຜູ້ມີຈິດໃຈໃນການນ້ອມໄປສູ່ການບວດຢູ່ແລ້ວ ເມື່ອພຣະເຖຣະຊັກຊວນ ຈຶ່ງຂາບທຸນຂໍອະນຸຍາດຈາກພຣະບິດາແລະພຣະມານດາ ເມື່ອໄດ້ຮັບການອະນຸຍາດແລ້ວ ຈຶ່ງໄດ້ຕິດຕາມພຣະເຖຣະໄປຍັງອາຣາມພຣະສາຣິບຸຕເຖຣະ ຜູ້ຮັບພາລະເປັນພຣະອຸປັຊຊາ ໄດ້ສອນພຣະກັມມະຖານເບື້ອງຕົ້ນ ຄື ຕະຈະປັນຈະກະກັມມະຖານ ທັງ 5 ໄດ້ແກ່ ເກສາ(ຜົມ) ໂລມາ(ຂົນ) ນະຂາ(ເລັບ) ທັນຕາ(ແຂ້ວ) ຕະໂຈ(ໜັງ) ໃຫ້ພິຈາລະນາທັງ 5 ເຫລົ່ານີ້ວ່າເປັນຂອງບໍ່ງາມເປັນຂອງສົກກະປົກ ບໍ່ຄວນເຂົ້າໄປຍຶດຫລົງໄຫລໃນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ສີວະລີກຸມມານ ໄດ້ສະດັບພຣະກັມມະຖານນັ້ນແລ້ວ ນຳໄປພິຈາລະນາໃນຂະນະທີ່ກຳລັງລົງມິດແຖ ເພື່ອແຖຜົມ ຄັ້ງທຳອິດນັ້ນທ່ານໄດ້ບັນລຸເປັນພຣະໂສດາບັນ ລົງມິດແຖຄັ້ງທີ່ 2 ທ່ານໄດ້ບັນລຸເປັນພຣະສະກະທາຄາມີ ລົງມິດແຖຄັ້ງທີ່ 3 ທ່ານໄດ້ບັນລຸເປັນພຣະອະນາຄາມີ ແລະເມື່ອລົງມິດແຖແລ້ວຫມົດ ທ່ານກໍ່ໄດ້ບັນລຸເປັນພຣະອະລະຫັນ
ນັບແຕ່ວັນທີ່ທ່ານບັນພະຊາມາ ປັດໄຈສີ່ໄດ້ເກີດແກ່ທ່ານມາກຫລາຍ ລາບຜົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ເຜື່ອແຜ່ໄປຍັງພຣະສົງທັງປວງດ້ວຍບໍ່ວ່າພຣະສີວະລີ ຈະໄປບ່ອນໃດ ບໍ່ວ່າຈະທຸລະກັນດານພຽງໃດ ກໍ່ມັກຈະມີຜູ້ນຳເອົາອາຫານບິນທະບາຕມາຖວາຍສະເໝີ ແມ້ຈະໄປພ້ອມກັບພຣະພິຂຸສົງຫມູ່ໃຫຍ່ ກໍ່ຕາມ ກໍ່ຈະມີອາຫານສັນຢ່າງພຽງພໍ ບໍ່ຂາດ ເພາະວ່າທ່ານເປັນຜູ້ມີລາບສະກາລະຫລາຍ ໄດ້ເລື່ອງລືໄປທົ່ວ ຈົນພຣະພຸທທະເຈົ້າ ຊົງປະທານຕຳແຫນ່ງເອຕທັຄຄະໃນດ້ານເປັນຜູ້ເລີດກວ່າຜູ້ອື່ນໃນທາງມີລາບຫລາຍ ສະໄຫມຫນຶ່ງ ພຣະພຸທທະເຈົ້າພ້ອມພຣະພິຂຸສົງຈຳນວນຫລາຍ ສະເດັດເພື່ອໄປຢາມພຣະເຣວະຕະ( ຂະທິຮະວະນິຍະເຣວະຕະ)ຜູ້ຢູ່ສະຫງັດວິເວກອົງດຽວໃນປ່າສະແກ ໄປເຖິງທາງແຍກແຫ່ງຫນຶ່ງພຣະອານົນຂາບທູນວ່າ ທາງຫນຶ່ງເປັນທາງອ້ອມ ໄລຍະໄກເຖິງ 60 ໂຍດ ຕາມທາງມີຫມູ່ບ້ານຄົນຢູ່ ແຕ່ອີກທາງຫນຶ່ງເປັນທາງຊື່ ໄລຍະທາງພຽງ 30 ໂຍດ ບໍ່ມີຄົນຢູ່ເລີຍ ເປັນທາງກັນດານ ເຮົາຈະໄປທາງໃດ ພຣະພຸທທະເຈົ້າຕັດຖາມ “ສີວະລີມາກັບເຮົາດ້ວຍຫລືບໍ່?” “ມາ ພຣະພຸທທະເຈົ້າ ຂະນ້ອຍ ” ພຣະອານົນຂາບທູນ ພຣະພຸທທະເຈົ້າຕັດວ່າ “ຖ້າຢ່າງນັ້ນເຮົາໄປທາງລັດ” ແລ້ວພຣະອົງກໍ່ສະເດັດດຳເນີນນຳຫນ້າໄປທາງລັດເພາະຊົງຮູ້ວ່າ ບໍ່ວ່າຈະໄປທາງໃດ ຖ້າມີພຣະສີວະລີໄປນຳ ກໍ່ບໍ່ລຳບາກດ້ວຍອາຫານບິນທະບາຕ ເຊິ່ງກໍ່ແມ່ນຄວາມຈິງຕາມນັ້ນ ບັນດາຫມູ່ເທວະດາທີ່ສິ່ງສະຖິດຢູ່ໃນປ່າ ກໍ່ໄດ້ນຳເອົາອາຫານມາຖວາຍພຣະພຸທທະເຈົ້າແລະພຣະສົງສາວົກ ຕະຫລອດຫົນທາງທີ່ຜ່ານໄປ ເພາະຜົນບຸນຂອງພຣະສີວະລີ ການທີ່ພຣະສີວະລີມີລາບຫລາຍກໍ່ດີ ຕ້ອງຢູ່ໃນທ້ອງພຣະມານດາເຖິງ 7 ປີກວ່າຈະອອກກໍ່ດີ ລ້ວນເປັນພຣະຜົນບຸນແລະບາບທີ່ເຮັດໄວ້ໃນປາງກ່ອນ ໃນຄຳພີອຸປາທານ ທ່ານໄດ້ເລົ່າອັດຕະຊີວະປະຫວັດໄວ້ວ່າ ໃນສະໄຫມພຣະພຸທທະເຈົ້າທີ່ມີພຣະນາມວ່າ ປະທຸມຸຕຕຣະ ທ່ານເປັນກະສັດເມືອງຫນຶ່ງ ຖວາຍທານແດ່ພຣະພຸທທະເຈົ້າແລະພິຂຸ ແລ້ວຕັ້ງຄວາມປຣາຖະໜາຢາກໄດ້ ເອຕທັຄຄະໃນທາງເປັນຜູ້ມີລາບຫລາຍ
ຕໍ່ມາອີກໃນຊາຕຫນຶ່ງ ທ່ານເກີດເປັນກຸລະບຸຕຜູ້ທຸກຍາກ ໄດ້ຖວາຍນ້ຳເຜິ້ງກັບນົມສົ້ມແດ່ພຣະພຸທທະເຈົ້າ ພຣະນາມວ່າ ວິປັສສີ ດ້ວຍສັດທາຢ່າງຍິ່ງ ດ້ວຍອານິສົງແຫ່ງຜົນທານນັ້ນ ທ່ານຈຶ່ງເປັນຜູ້ມີລາບຫລາຍໃນຊາດນີ້
ໃນສ່ວນທີ່ທ່ານຕ້ອງທຸກທໍລະມານຢູ່ໃນຄັນມານດາ ເຖິງ 7 ປີ ນັ້ນ ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ ແຕ່ພຣະສົງໄດ້ທູນຖາມພຣະພຸທທະເຈົ້າ ແລະພຣະອົງຊົງເຫລົ່າວ່າ ໃນຊາດຫນຶ່ງພຣະສີວະລີເກີດເປັນກະສັດ ຍົກທັບໄປລ້ອມເມືອງຂ້າເສີກ ເພື່ອເອົາເປັນເມືອງຂຶ້ນ ລ້ອມຢູ່ 7 ປີ ກະສັດເມືອງທີ່ຖືກລ້ອມໄວ້ ບໍ່ຍອມ ຈົນຊາວເມືອງເດືອດຮ້ອນຫລາຍ ຈຶ່ງລຸກຮືຈັບພຣະຣາຊາຂອງຕົນ ຍົກເມືອງໃຫ້ກະສັດຜູ້ບຸກລຸກ ເພື່ອຍຸດຕິບັນຫາ ເພາະຜົນບາບທີ່ໄດ້ເຮັດໄວ້ນັ້ນ ທ່ານຈຶ່ງຕ້ອງຢູ່ໃນທ້ອງມານດາເຖິງ 7 ປີ ກວ່າຈະອອກມາ ຫລັງຈາກສະເຫວີຍຜົນກັມໃນນາຮົກມາດົນນານ ຖ້າພິຈາລະນາຕາມປະຫວັດຂອງເລື້ອງພຣະສີວະລີ ທ່ານມີລາບຫລາຍ ເພາະຜົນທານທີ່ຖວາຍດ້ວຍຈິດເຫລືອມໃສ ກໍ່ຈະໃຫ້ຄວາມຄິດແກ່ເຮົາຊາວພຸທວ່າ ຖ້າເຮົາຢາກໄດ້ຫຍັງ ເຮົາກໍ່ຄວນໃຫ້ກ່ອນ ການເຮັດບຸນເຮັດທານ ຄືການໃຫ້ ຍິ່ງໃຫ້ຫລາຍກໍ່ບໍ່ຕ້ອງຫວ່ງວ່າຈະບໍ່ໄດ້ (ຍິ່ງໃຫ້ຍິ່ງໄດ້) ນີ້ຄືກົດເກນຂອງທຳມະຊາດ ເພາະສະນັ້ນທ່ານຢາກໄດ້ລາບ ເຖິງກັບໄປຊອກຫາພຣະສີວະລີມາບູຊາ ກໍ່ຄວນປະຕິບັດຕາມປະຕິປະທາ ຂອງພຣະສີວະລີນັ້ນກໍ່ຄື ໃຫ້ຮູ້ຈັກເຮັດບຸນເຮັດທານ ຊ່ວຍເຫລືອເກື້ອກູນເພື່ອນມະນຸດ ແລະສັດຮ່ວມໂລກໃຫ້ຫລາຍຂຶ້ນ ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວ ເມື່ອນັ້ນລາບຜົນ ກຸສົນບຸນທັງຫລາຍ ຈະຫລັ່ງໄຫລ ມາສູ່ທ່ານ ສ່ວນຄົນທີ່ມັກແຕ່ເອົາ ກຸສົນບຸນບໍ່ເຄີຍເຮັດ ເຖິງຈະມີພຣະຫລືຫ້ອຍພຣະສີວະລີໃນຄໍ ກໍຄົງຫາລາບບໍ່ໄດ້ບໍ່ເຈີ ນັ້ນແລ.

ຂໍ້ມູນຈາກເພສ: Art and Culture of Laos