ອີງຕາມການລາຍງານຈາກເວັບໄຊ້ World Population Review ລາຍງານວ່າອັດຕາເງິນເຟີ້ຖືກແບ່ງອອກເປັນສາມປະເພດຄື: ອັດຕາເງິນເຟີ້ທີ່ດຶງເອົາຄວາມຕ້ອງການ, ອັດຕາເງິນເຟີ້ລາຄາຊຸກຍູ້, ແລະອັດຕາເງິນເຟີ້ທີ່ສ້າງຂຶ້ນ. ທັງສາມຢ່າງນີ້ແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມສົມດຸນລະຫວ່າງການສະຫນອງເງິນແລະການສະຫນອງສິນຄ້າໃນເສດຖະກິດຂອງປະເທດ.
ອັດຕາເງິນເຟີ້ ດຶງຄວາມຕ້ອງການ: ເກີດຂື້ນໃນເວລາທີ່ຄວາມຕ້ອງການສິນຄ້າ ແລະ ການບໍລິການ ເວົ້າອີກຢ່າງຫນຶ່ງ, ຈໍານວນເງິນ ຫຼື ສິນເຊື່ອທີ່ປະຊາຊົນຕ້ອງໃຊ້ ເພີ່ມຂຶ້ນໄວກວ່າກໍາລັງການຜະລິດຂອງເສດຖະກິດ. ຄວາມຕ້ອງການແມ່ນສູງແຕ່ການສະຫນອງບໍ່ສາມາດຮັກສາໄດ້, ສະນັ້ນລາຄາເພີ່ມຂຶ້ນ. ລາຄາທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊື້ບາງຄົນອອກຈາກຕະຫຼາດ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຄວາມຕ້ອງການຫຼຸດລົງແລະຟື້ນຟູຄວາມສົມດຸນລະຫວ່າງຄວາມຕ້ອງການແລະການສະຫນອງ.
ອັດຕາເງິນເຟີ້ທີ່ຊຸກຍູ້ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ: ເກີດຂື້ນຍ້ອນການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງຕົ້ນທຶນການຜະລິດ. ຕົວຢ່າງ, ຖ້າວັດຖຸດິບທີ່ໃຊ້ເພື່ອສ້າງລາຄາຜະລິດຕະພັນເພີ່ມຂຶ້ນ, ລາຄາສໍາລັບລາຄາທີ່ດີສຸດທ້າຍເພີ່ມຂຶ້ນຍ້ອນວ່າຜູ້ຜະລິດສົ່ງຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງພວກເຂົາໃຫ້ກັບຜູ້ບໍລິໂພກ.
ອັດຕາເງິນເຟີ້ໃນຕົວ: ເກີດຂື້ນຍ້ອນຄວາມຄາດຫວັງວ່າອັດຕາເງິນເຟີ້ຈະສືບຕໍ່, ດັ່ງນັ້ນຄ່າຈ້າງຕ້ອງເພີ່ມຂຶ້ນເພື່ອຮັກສາສະຖານະພາບເດີມ. ໃນຂະນະທີ່ລາຄາສິນຄ້າແລະການບໍລິການເພີ່ມຂຶ້ນ, ແຮງງານຄາດວ່າຈະໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງຫຼາຍຂຶ້ນເພື່ອຮັກສາມາດຕະຖານການດໍາລົງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ (ນີ້ແມ່ນສິ່ງທີ່ຮູ້ທົ່ວໄປວ່າ “ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍດໍາລົງຊີວິດ” ເພີ່ມຂຶ້ນໃນສະຫະລັດ). ເນື່ອງຈາກການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງລາຄາແຮງງານ, ລາຄາຜູ້ບໍລິໂພກສໍາລັບສິນຄ້າຫຼືການບໍລິການທີ່ແຮງງານຜະລິດຫຼືສະຫນອງການກໍ່ເພີ່ມຂຶ້ນ.
ນອກຈາກນີ້ໃນເວັບດັ່ງກ່າວກໍຍັງມີການລາຍງານການຈັດອັນດັບ 10 ປະເທດທີ່ມີອັດຕາເງິນເຟີ້ສູງອີກ ຄື:
1. Venezuela — 1198.0%
2. Sudan — 340.0%
3. Lebanon — 201.0%
4. Syria — 139.0%
5. Suriname — 63.3%
6. Zimbabwe — 60.7%
7. Argentina — 51.2%
8. Turkey — 36.1%
9. Iran — 35.2%
10. Ethiopia — 33.0%
ນອກນີ້ໃນເວັບໄຊ້ Trading ecodomics ກໍມີການລາຍງານເຊັ່ນດຽວກັນ.
ທີ່ມາ: MediaLAOS