ພະພຸດທະເຈົ້າ ເພິ່ນສອນໄວ້ວ່າ: ກ່ອນທີ່ຈະຮ້ອງຂໍໃຫ້ຄົນອື່ນຊ
ມີພໍ່ຄ້າຄົນໜຶ່ງ ເດີນທາງຄ້າຂາຍ ໄປຕາມແຕ່ລະເມື
ເມື່ອເທວະດາເຫັນແນວນັ້ນຈຶ່ງ
ເທວະດາ: ເຈົ້າມີເຫດອັນໃດ ໃຫ້ຊ່ວຍຈົ່ງບອກມາ
ພໍ່ຄ້າ: ກວຽນຂອງຂ້ານ້ອຍໄປບໍ່ໄດ້.. ຊ່
ເທວະດາ: ແລ້ວກວຽນຂອງເຈົ້າມັນເປັນຫຍັ
ພໍ່ຄ້າ: ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ສາເຫດ ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເບິ່ງ
ເທວະດາ: ແລ້ວເປັນຫຍັງເຈົ້າບໍ່ເບິ່ງ!
ພໍ່ຄ້າ: ໂດຍ ຂ້ານ້ອຍຊິເບິ່ງ….. ຂ້ານ້ອຍຮູ
ເທວະດາ: ແລ້ວເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດຕໍ່
ພໍ່ຄ້າ: ຂ້ານ້ອຍຄົງເຮັດຫຍັງບໍ່ໄດ້ ເພາະບໍ່ມີໃຜມາຊ່ວຍ…. ເທວະດ
ເທວະດາ: ຈະໃຫ້ຊ່ວຍແນວໃດ
ພໍ່ຄ້າ: ຊ່ວຍເສກຄາຖາ ໃຫ້ໄມ້ອອກຈາກກົງກວຽນ
ເທວະດາ: ຍິ້ມ ແລ້ວເວົ້າວ່າ ..ໄດ້! ແຕ່ຕ້ອງໃຫ້ເຈົ້າເປັນຜູ້ຊ່ວຍ
ພໍ່ຄ້າ: ໂດຍຂ້ານ້ອຍ! ຂ້ານ້ອຍຍິນດີເຮັດທຸກຢ່າງ ຂໍແຕ່ໃຫ້ກວຽນໄປຕໍ່ໄດ້.
ເທວະດາ: ເອົາລະ! ໃຫ້ເຈົ້າເຂົ້າໄປຍົກສົ້ນຂອນ
ພໍ່ຄ້າ: ເຂົ້າໄປຍົກໄມ້ຂຶ້ນ.
ເທວະດາ: ທຳທ່າຈົ່ມຄາຖາ ແລ້ວເວົ້າວ່າ ພໍ່ອອກແກ່ອອກມາທາງນອກພີ້ ເທວະດາຈັ່ງຊິເຮັດໃຫ້ຂອນລອຍຂຶ້ນໄດ້
ພໍ່ຄ້າ: ໃຊ້ແຮງແກ່ເອົາຂອນອອກມາຈາກກ້
ເທວະດາ: ຈົ່ມນະໂມ 3ຈົບ…ໂອ່ມ..ພຽງ!.. ເອົາລະ!
ພໍ່ຄ້າ: ຢືນງົງ ແລ້ວຖາມວ່າ ຂອນຍັງຢູ່ບ່ອນເກົ່າ ຢູ່ບ່ອນທີ່ຂ້ານ້ອຍແກ່ອອກມາ ບໍ່ໄດ້ເຄື່ອນເໜັງເລີຍ
ເທວະດາ: ແມ່ນແລ້ວ ຄົນທີ່ຊ່ວຍເອົາຂອນອອກ ແມ່ນຕົວຂອງເຈົ້າເອງ ບໍ່ແມ່ນຄົນອື່ນ ແລະ ບໍ່ແມ່ນເທວະດາ ຖ້າເຈົ້າຫາກຮູ້ທີ່ຈະຊ່ວຍຕົ
ຢ່າຄິດວ່າເຮົາເຮັດບໍ່
ບົດຈາກ: ຄົນບ້ານນອກ