ນັກດາລາສາດນຳໂດຍ Masaya Yamada ນັກສຶກສາປະລິນຍາໂທແຫ່ງມະຫາວິທະຍາໄລ ເຄໂອ (Keio University) ປະເທດ ຢີ່ປຸ່ນ ໃຊ້ກ້ອງໂທລະທັດ ASTE ໃນຊິລີ ແລະ ກ້ອງໂທລະທັດວິທະຍຸແຫ່ງ Nobeyama Radio Observatory ເຮັດການສຶກສາ ແກ໊ສທີ່ກະຈາຍຢູ່ຮອບໆຊູເປີໂນວາ W44 ເຊິ່ງຫ່າງຈາກໂລກເຮົາອອກໄປ 10,000 ປີແສງ ເພື່ອຫາປະລິມານພະລັງງານຈາກຊູເປີໂນວາຖ່າຍເທມາທີ່ແກ໊ສໂດຍຮອບ ແຕ່ພວກເຂົາກັບຄົ້ນພົບຫຼຸມດຳທີ່ຊ້ອນຕົວຢູ່ບໍລິເວນຂອບຊູເປີໂນວານັ້ນ

ຫຼັກຖານຄື ໃນລະຫວ່າງທີ່ພວກເຂົາສຶກສາກຸ່ມແກ໊ສຢູ່ນັ້ນເອງ ມີແກ໊ສກຸ່ມໜຶ່ງຂະໜາດໃຫຍາ 2 ປີແສງເຄື່ອນທີ່ດ້ວຍອັດຕາຄວາມໄວປະມານ 100 ກິໂລແມັດຕໍ່ຊົ່ວວິນາທີ ເຊິ່ງໄວກວ່າອັດຕາຄວາມໄວສຍງໃນຕົວກາງລະຫວ່າງດາວຫຼາຍກວ່າ 2 ເທົ່າ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນມັນຍັງເຄື່ອນທີ່ສວນທາງກັບການໝູນຂອງກາແລັກຊີທາງຊ້າງເຜືອກອີກດ້ວຍ.

ກຸ່ມແກ໊ສປະຫຼາດນີ້ເຮັດໃຫ້ນັກດາລາສາດເກີດຄວາມສົນໃຈຈົນເຮັດການສຶກສາອັດຕາຄວາມໄວຂອງກຸ່ມແກ໊ສນີ້ໃນແຕ່ລະສ່ວນຂອງມັນໂດຍລະອຽດ ຜົນປະກົດວ່າບາງສ່ວນຂອງມັນມີພະລັງງານສູງກວ່າພະລັງງານທີ່ຊູເປີໂນວານີ້ປົດປ່ອຍອອກມາ ເຊິ່ງບໍ່ໜ້າຈະເປັນໄປໄດ້ສຳລັບແກ໋ສທີ່ລະເບີດອອກມາຕາມປົກກະຕິ ທີມວິໄຈຈິ່ງສະເໜີຄຳຕອບທີ່ເປັນໄປໄດ້ໄວ້ສອງທາງເຊິ່ງສອງທາງລ້ວນກ່ຽວຂ້ອງກັບຫຼຸມດຳ.

1. ຊູເປີໂນວາລະເບີດພັດພາກຸ່ມແກ໊ສເຄື່ອນຜ່ານຫຼຸມດຳທີ່ຢູ່ບໍລິເວນນັ້ນ ຫຼຸມດຳດຶງແກ໊ສເຂົ້າມາບີບອັດຮອບໆແລ້ວເກີດການລະເບີດຂຶ້ນຈົນເກີດແກ໊ສເຄື່ອນທີ່ດ້ວຍຄວາມໄວສູງຫຼາຍ ນັກດາລາສາດຄາດວ່າໃນກໍລະນີນີ້ຫຼຸມດຳໜ້າຈະມີມວນຢ່າງໜ້ອຍ 3.5 ເທົ່າຂອງມວນດວງຕະເວັນ.

2. ຫຼຸມດຳເຄື່ອນທີ່ດ້ວຍຄວາມໄວສູງຜ່ານກຸ່ມແກ໊ສຮອບໆຊູເປີໂນວາເຮັດໃຫ້ແຮງໂນ້ມຖ່ວງຂອງຫຼຸມດຳລາກດຶງແກ໊ສເຫຼົ່ານັ້ນຈົນມີຄວາມໄວສູງ ໃນກໍລະນີຫຼຸມດຳດັ່ງກ່າວຕ້ອງມີມວນຢ່າງໜ້ອຍ 36 ເທົ່າຂອງມວນດວງອາທິດ

ແຫລ່ງຂໍ້ມູນຈາກ: http://www.narit.or.th